Και τώρα...τα δύσκολα!

Όπως όλοι σας γνωρίζετε σε λιγότερο από μια εβδομάδα αρχίζουν οι πανελλαδικές εξετάσεις.
Καίριες εξετάσεις για όλους μας
καθώς από αυτές κρίνεται το μέλλον μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο μόνο να τις φοβόμαστε δεν πρέπει
- άλλωστε ο καλύτερος υποψήφιος για τις εξετάσεις είναι ο «αδιάφορος» -
όχι αυτός που δεν έχει κάτσει να διαβάσει όλη την χρονιά και ως αποτέλεσμα δεν τον νοιάζει τι θα γράψει στο τέλος, αλλά αυτός που έχει προσπαθήσει και βλέπει τα πράγματα με άλλο μάτι, χωρίς άγχος και εντάσεις αλλά με σιγουριά και πίστη στον εαυτό του και τις δυνάμεις του, αυτός που ακόμα και σε περίπτωση αποτυχίας του δεν απογοητεύεται καθώς ξέρει πως ο ίδιος προσπάθησε και τα έχει καλά με τον εαυτό του.
Ψύχραιμο ή αλλιώς ήρεμο θα τον έλεγα εγώ…
Ακόμα και οι καλύτεροι μαθητές μπορούν να τα βρουν σκούρα…
Το άγχος από την μια πλευρά, το να μην έχεις έμπνευση από την άλλη και πάει χάθηκε το τρένο…
Για αυτό τον λόγο ας σκεφτούμε όλοι θετικά
και ας προσπαθήσουμε να συμβιώσουμε με το άγχος γιατί αυτό πάντα θα υπάρχει είτε με την μορφή των εξετάσεων είτε τις δουλειάς, είτε, είτε, είτε…

Καλή τύχη σε όλους μας!!!!


Υ.Γ.
και δώρο (!) μια ασκησούλα για αγχόλυση ...

Υπάρχει;

Καίριο ερώτημα της εποχής μας. Πολλοί προβληματιζόμαστε, αναρωτιόμαστε…
¨υπάρχει άραγε φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας?¨
Η απάντηση στην πραγματικότητα είναι πολύ απλή και πολύ σύντομη.
Το θέμα αυτό, άρχισε να με απασχολεί όταν πέρυσι το καλοκαίρι έκανα μια συζήτηση έπ’ αυτού με τον θείο μου και τον πατέρα μου με αφορμή τον πρόσφατο χωρισμό μου. Και οι δυο τους ως μεγάλοι άρα και ως πιο έμπειροι όσον αφορά στα ζητήματα της καρδιάς είχαν τότε υποστηρίξει ότι φιλία ανάμεσα στα δύο φύλα δεν υπάρχει.
Και τότε κάθισα και σκέφτηκα, αν ισχύουν όλα όσα λένε τότε εμένα όλες οι μέχρι πρότινος ¨φίλες¨ μου τι μου είναι?? είναι απλά γνωστές μου?? είναι απλά κάποια άτομα που ταιριάξαμε και έτσι κάνουμε παρέα?? Όχι, είχα πει τότε. Όχι, δεν γίνεται.
Ωστόσο, δεν άργησα και πολύ για να το καταλάβω. Ήδη μια βδομάδα αργότερα γνώρισα μια κοπέλα που από την πρώτη στιγμή που την είδα μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μιλάμε για την κοπέλα!
Για να μην σας τα πολυλογώ τα φτιάξαμε και τις υπόλοιπες εναπομείνασες τρεις εβδομάδες του καλοκαιριού και πριν ανοίξουν τα σχολεία τις περάσαμε μαζί. Αυτές οι τρεις εβδομάδες ήταν πραγματικά τέλειες. Πέρασα υπέροχα αλλά πολύ περισσότερο έμαθα πολλά. Μέσα σε αυτά και ότι δεν υπάρχει φιλία ανάμεσα στα δυο φύλα. Είναι απίστευτο αν κανείς σκεφτεί ότι η κοπέλα αυτή ήταν μικρότερη μου και όμως κατά πολύ πιο ώριμη από μένα εκείνη την περίοδο. Ήταν σαν να ξανάκουω τον θείο και τον πατέρα μου μαζί ξανά!
Από τότε άλλαξα, άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, πιο ανοιχτόμυαλα, και με το πέρασμα του καιρού μέχρι σήμερα είδα πολλά, άκουσα πολλά, συμμετείχα σε πολλές συζητήσεις υποστηρίζοντας αυτήν την φορά το ακριβώς αντίθετο από αυτό που είχα υποστηρίξει εκείνο το καλοκαίρι.
Γιατί τα πράγματα είναι απλά. Πάντα υπάρχει το φλερτ ανάμεσα στα δυο φύλα, από την φύση μας και έτσι πρέπει, αυτό είναι το φυσικό. Πάντα κάποιος θα αισθάνεται κάτι περισσότερο για τον άλλο, κάτι πιο βαθύ, πιο ερωτικό, κάτι που θα ξεφεύγει από τα όρια τις φιλίας, και αυτό βέβαια δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό! άλλωστε όπως προείπα αυτό είναι και το φυσιολογικό!!
Και επειδή δεν μου αρέσει να είμαι απόλυτος στα πιστεύω μου, σκέφτομαι πως πραγματική φιλία ανάμεσα στα δυο φύλα μπορεί να υπάρξει κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Ας πούμε, όταν ένα ζευγάρι χωρίζει ολοκληρώνοντας έναν κύκλο και τα συναισθήματα μετατρέπονται. Γίνονται αγάπη, φιλία, σεβασμός …
Όταν ακόμη, ένα άτομο «ανήκει» σε κάποιον άλλον. Τότε παρεμβαίνουν οι αρχές, και η πιθανή έλξη, ή ξεπερνιέται, ή δεν εκδηλώνεται καν..
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, ούτε να είμαι κατηγορηματικός.
Το θέμα του έρωτα άλλωστε, είναι πολύ μεγάλο.
Και εγώ, ακόμη, πολύ μικρός.

Εκεί!

Ήταν Παρασκευή!!
Τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς για εμάς τα παιδία της δευτέρας λυκείου!!
Τα 2 εναπομείναντα μαθήματα ήταν η φυσική γενικής παιδείας και τα αγαπημένα σε όλους αγγλικά(κανένας δεν διάβαζε).
Με το που τελειώσαμε και τα αγγλικά βγήκαμε όλοι στο προαύλιο περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι και να αρχίσουμε το ταξίδι μας προς Σούνιο μεριά!!
Οι γονείς και συγκεκριμένα η μητέρα της Δέσποινας ο πατέρας του Μάρκου και φυσικά ο πατέρας του Γρηγόρη περίμεναν έξω(θα χωριζόμασταν σε 3 αυτοκίνητα για να πάμε στο Σούνιο)
Και κάπως έτσι… ως που να πεις «Σούνιο» είχαμε φτάσει.
Αμέσως και αφού όλοι μας τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας αρχίσαμε……
και τι δεν κάναμε, μπουγέλα, φωνές, μονομαχίες στο play stasion.
Ήταν μια ευκαιρία να ξεδώσουμε και να ελευθερώσουμε όλο αυτό το άγχος που μας περιέκλειε τόσο καιρό, μια ευκαιρία να νιώσουμε την πραγματική αίσθηση της ελευθερίας μέσα μας.

Η πρώτη μέρα ήταν σχετικά ήρεμη, φάγαμε για μεσημέρι, ξεκουραστήκαμε λίγο
-που λέει ο λόγος- μέχρι να χωνέψουμε και έπειτα πήγαμε για μπάνιο στην θάλασσα!
Για να πω την αλήθεια ήταν κρύα( ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε μένα) έτσι δεν κάθισα και πάρα πολύ ώρα μέσα.

Το βράδυ, μείναμε στο σπίτι. Μιλούσαμε κυρίως…
Η δεύτερη ημέρα όμως, σε σχέση με την πρώτη ήταν πολύ πιο ζωηρή αν αναλογιστείτε το γεγονός ότι όλοι ξυπνήσαμε από τα ουρλιαχτά της Ηρώς.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν έγινε κάτι σοβαρό ώστε να τρομάξει αλλά αντίθετα αυτό που την τρόμαξε ήταν η ……. Δέσποινα!
Όπως μας εξήγησε η ίδια η Ηρώ μετά, αυτό που στην πραγματικότητα την είχε τρομάξει ήταν απλώς η παρουσία της «κοιμωμένης» Δέσποινας , τόσο δίπλα της!!!
Γυναίκες………..

Η μέρα συνεχίστηκε έτσι, με φωνές και διαμάχες αλλά σε φιλικό επίπεδο πάντα, με αποκορύφωμα το μπουγέλο μεταξύ της Ηρώς του Γρηγόρη και εμένα.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε και μόνοι σας.
Το βράδυ πήγαμε όλοι η παρέα στο Λαύριο.
Το πώς πήγαμε είναι μεγάλη ιστορία, αυτό που αξίζει να ειπωθεί είναι ότι ο πατέρας του Γρηγόρη νοίκιασε ένα Βαν για να μας πάει!!!
Η τρίτη μέρα και τελευταία μας στο Σούνιο αποδείχτηκε και πιο ωραία απ’ολες! Αποκορύφωμα της ήταν το βράδυ εκείνο στην παραλία όπου ανάψαμε την φωτιά!!
Ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ!
Εκείνο το βράδυ όλη η παρέα έγινε ένα, όλοι μας δεθήκαμε πάρα πολύ!!

Ένα εντελώς τυχαίο (!) παράδειγμα είμαι εγώ με την Δέσποινα.

Με την Debbie (nick) ποτέ δεν είχαμε έρθει πολύ κοντά, ποτέ δεν είχαμε «νιώσει» ο ένας τον άλλο. Αυτό όμως άλλαξε, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω γιατί ,ακόμα και τι είναι αυτό που μας ένωσε τόσο αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή την στιγμή είμαστε κολλητοί και ότι τίποτα και ποτέ δεν θα μας χωρίσει!!!!

Σούνιο μας λείπεις πολύ!! Περάσαμε αξέχαστα!
Γρηγόρη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την απίστευτη φιλοξενία σου!!

Είναι η σειρά μου τώρα…να σας καλέσω στην Επίδαυρο!!!!!
(εντάξει Leon ;;;)

πως άρχισε

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι να σας πω ακριβώς.

Θα’ταν γύρω στα μέσα της β' λυκείου όταν αρχίσαμε να πρωτοσυζητάμε

για το τι θα κάνουμε το καλοκαίρι!

Οι προτάσεις ποίκιλαν.. οι πιο πολλοί από εμάς - κακά τα ψέματα - ονειρευόμασταν να περάσουμε το καλοκαίρι μας σε ένα από τα πολυσύχναστα νησιά( Πάρος, Μύκονος..κλπ κλπ)αλλά…δυστυχώς !

υπάρχει και αυτό το ¨αλλά¨ που δεν είναι άλλο από το σκληρο μεγαλο ΟΧΙ των γονέων.

Είμασταν όμως αποφασισμένοι να πάμε κάπου,όπου και αν ηταν αυτό το κάπου, γιατί ήταν σίγουρο πως όλοι μαζί, θα περνούσαμε τέλεια ανεξάρτητα από το μέρος.

Το Σούνιο έγινε το "κάπου" μας.

Ο Γρηγόρης έχει το εξοχικό του λιγο έξω από το Σούνιο πολύ κοντά στην θάλασσα.

Πήρε την "άδεια" από τον πατέρα του και μας κάλεσε όλους εκεί!!!

Οι "όλοι" είμαστε :

Οι: Δέσποινα, Ηρώ, Αριάδνη, Στέλλα, Μυρσίνη, Μάρκος, Γρηγόρης και εγώ.

Εμενε μόνο να πάρουμε πάααλι άδεια από τους γονείς μας.

Και, ναι, πήραμε!

Μόνο η Αθηνά ένα από τα πιό αγαπημένα μέλη της παρέας δεν τα κατάφερε , δυστυχώς!

Μας έλειπε, αλλά αυτή την πρώτη μας φορά είχαμε αποφασίσει να περάσουμε καλά.

Και "πήγαμε".

Ετσι άρχισε.

Friends

Σουνιόπαιδα


Εμπειρια που θα μεινει αξεχαστη σε ολους μας....απο καιρο την περιμεναμε αυτη την στιγμη και οπως ολα τα καλα αργησε να ερθει.Ολα ειχαν κανονιστει για την τελευταια μερα του σχολειου!Οταν επιτελους ηρθε αυτη η μερα οπου και να γυρισεις εβλεπες απο εδω και απο εκει χαρουμενα προσωπα.Αλλωστε εκτος των αλλων ηταν η μερα που τελειωνε το σχολειο.Εγω ειμαι αυτος που ακουμπαω το κεφαλι μου πανω στην Δεσποινα,την κολλητη μου.To be continued...