Εκεί!

Ήταν Παρασκευή!!
Τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς για εμάς τα παιδία της δευτέρας λυκείου!!
Τα 2 εναπομείναντα μαθήματα ήταν η φυσική γενικής παιδείας και τα αγαπημένα σε όλους αγγλικά(κανένας δεν διάβαζε).
Με το που τελειώσαμε και τα αγγλικά βγήκαμε όλοι στο προαύλιο περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι και να αρχίσουμε το ταξίδι μας προς Σούνιο μεριά!!
Οι γονείς και συγκεκριμένα η μητέρα της Δέσποινας ο πατέρας του Μάρκου και φυσικά ο πατέρας του Γρηγόρη περίμεναν έξω(θα χωριζόμασταν σε 3 αυτοκίνητα για να πάμε στο Σούνιο)
Και κάπως έτσι… ως που να πεις «Σούνιο» είχαμε φτάσει.
Αμέσως και αφού όλοι μας τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια μας αρχίσαμε……
και τι δεν κάναμε, μπουγέλα, φωνές, μονομαχίες στο play stasion.
Ήταν μια ευκαιρία να ξεδώσουμε και να ελευθερώσουμε όλο αυτό το άγχος που μας περιέκλειε τόσο καιρό, μια ευκαιρία να νιώσουμε την πραγματική αίσθηση της ελευθερίας μέσα μας.

Η πρώτη μέρα ήταν σχετικά ήρεμη, φάγαμε για μεσημέρι, ξεκουραστήκαμε λίγο
-που λέει ο λόγος- μέχρι να χωνέψουμε και έπειτα πήγαμε για μπάνιο στην θάλασσα!
Για να πω την αλήθεια ήταν κρύα( ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε μένα) έτσι δεν κάθισα και πάρα πολύ ώρα μέσα.

Το βράδυ, μείναμε στο σπίτι. Μιλούσαμε κυρίως…
Η δεύτερη ημέρα όμως, σε σχέση με την πρώτη ήταν πολύ πιο ζωηρή αν αναλογιστείτε το γεγονός ότι όλοι ξυπνήσαμε από τα ουρλιαχτά της Ηρώς.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δεν έγινε κάτι σοβαρό ώστε να τρομάξει αλλά αντίθετα αυτό που την τρόμαξε ήταν η ……. Δέσποινα!
Όπως μας εξήγησε η ίδια η Ηρώ μετά, αυτό που στην πραγματικότητα την είχε τρομάξει ήταν απλώς η παρουσία της «κοιμωμένης» Δέσποινας , τόσο δίπλα της!!!
Γυναίκες………..

Η μέρα συνεχίστηκε έτσι, με φωνές και διαμάχες αλλά σε φιλικό επίπεδο πάντα, με αποκορύφωμα το μπουγέλο μεταξύ της Ηρώς του Γρηγόρη και εμένα.
Το αποτέλεσμα το βλέπετε και μόνοι σας.
Το βράδυ πήγαμε όλοι η παρέα στο Λαύριο.
Το πώς πήγαμε είναι μεγάλη ιστορία, αυτό που αξίζει να ειπωθεί είναι ότι ο πατέρας του Γρηγόρη νοίκιασε ένα Βαν για να μας πάει!!!
Η τρίτη μέρα και τελευταία μας στο Σούνιο αποδείχτηκε και πιο ωραία απ’ολες! Αποκορύφωμα της ήταν το βράδυ εκείνο στην παραλία όπου ανάψαμε την φωτιά!!
Ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ!
Εκείνο το βράδυ όλη η παρέα έγινε ένα, όλοι μας δεθήκαμε πάρα πολύ!!

Ένα εντελώς τυχαίο (!) παράδειγμα είμαι εγώ με την Δέσποινα.

Με την Debbie (nick) ποτέ δεν είχαμε έρθει πολύ κοντά, ποτέ δεν είχαμε «νιώσει» ο ένας τον άλλο. Αυτό όμως άλλαξε, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω γιατί ,ακόμα και τι είναι αυτό που μας ένωσε τόσο αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή την στιγμή είμαστε κολλητοί και ότι τίποτα και ποτέ δεν θα μας χωρίσει!!!!

Σούνιο μας λείπεις πολύ!! Περάσαμε αξέχαστα!
Γρηγόρη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την απίστευτη φιλοξενία σου!!

Είναι η σειρά μου τώρα…να σας καλέσω στην Επίδαυρο!!!!!
(εντάξει Leon ;;;)

πως άρχισε

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι να σας πω ακριβώς.

Θα’ταν γύρω στα μέσα της β' λυκείου όταν αρχίσαμε να πρωτοσυζητάμε

για το τι θα κάνουμε το καλοκαίρι!

Οι προτάσεις ποίκιλαν.. οι πιο πολλοί από εμάς - κακά τα ψέματα - ονειρευόμασταν να περάσουμε το καλοκαίρι μας σε ένα από τα πολυσύχναστα νησιά( Πάρος, Μύκονος..κλπ κλπ)αλλά…δυστυχώς !

υπάρχει και αυτό το ¨αλλά¨ που δεν είναι άλλο από το σκληρο μεγαλο ΟΧΙ των γονέων.

Είμασταν όμως αποφασισμένοι να πάμε κάπου,όπου και αν ηταν αυτό το κάπου, γιατί ήταν σίγουρο πως όλοι μαζί, θα περνούσαμε τέλεια ανεξάρτητα από το μέρος.

Το Σούνιο έγινε το "κάπου" μας.

Ο Γρηγόρης έχει το εξοχικό του λιγο έξω από το Σούνιο πολύ κοντά στην θάλασσα.

Πήρε την "άδεια" από τον πατέρα του και μας κάλεσε όλους εκεί!!!

Οι "όλοι" είμαστε :

Οι: Δέσποινα, Ηρώ, Αριάδνη, Στέλλα, Μυρσίνη, Μάρκος, Γρηγόρης και εγώ.

Εμενε μόνο να πάρουμε πάααλι άδεια από τους γονείς μας.

Και, ναι, πήραμε!

Μόνο η Αθηνά ένα από τα πιό αγαπημένα μέλη της παρέας δεν τα κατάφερε , δυστυχώς!

Μας έλειπε, αλλά αυτή την πρώτη μας φορά είχαμε αποφασίσει να περάσουμε καλά.

Και "πήγαμε".

Ετσι άρχισε.